ای مهربان‌تر از برگ در بوسه‌های باران  

بیداری ستاره در چشم جویباران  

آیینه‌ی نگاهت پیوند صبح و ساحل 

 لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران  

بازا که در هوایت خاموشی جنونم  

فریاد‌ها برانگیخت از سنگ کوه ساران  

ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز  

کاین گونه فرصت از کف دادند بی‌شماران  

گفتی: به روزگاران مهری نشسته گفتم  

بیرون نمی‌توان کرد حتی به روزگاران  

بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز  

زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران  

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند  

دیوار زندگی را زین گونه یادگاران  

وین نغمه‌ی محبت بعد از من و تو ماند  

تا در زمانه باقیست‌ آواز باد و باران  

                                        م سرشک