حقیقت شعر جوانمردا ! این شعر را چون آینه دان ! آخر ، دانی که آینه را صورتی نیست ، در خود. اما هر که نگه کند ، صورتِ خود تواند دیدن. همچنینی مدان که شعر را، در خود ، هیچ معنایی نیست ! اما هر کسی ، از او ، آن تواند دیدن که نقد روزگار و کمالِ کارِ اوست. و اگر گویی: «شعر را معنی آن است که قائلش خواست و دیگران معنیِ دیگر وضع میکنند از خود.» این همچنان است که کسی گوید: «صورتِ آینه، صورتِ رویِ صیقلی یی است که اوًل آن صورت نموده.» و این معنی را تحقیق و غموضی هست که اگر در شرحِ آن آویزم ، از مقصود بازمانم. عین القضات همدانی |